Ража́няйка (рожаньяйко) ’кароткія вілы для перадачы снапоў’ (Нар. Гом.). Ад ражо́н (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Развахтава́цца ’разгайдацца, раскалыхацца для скачка’ (мядз., Нар. сл.). Ад вахта2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рахле́й ’вельмі неахайны і нязграбны чалавек’ (мсцісл., З нар. сл.). Гл. рохля.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыжаві́ца ’назва хваробы па колеры хворага месца’ (Нар. Гом.). Ад рыжы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Салане́шнік ’сланечнік’ (Мат. Гом.; полацк., Нар. лекс.). З сланечнік з гіперычным паўнагалоссем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скны́да ‘скнара’ (карэліц., З нар. сл.). Кантамінацыя скнара і ныдзець, ныднік, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрасе́нне ‘нядзеля’ (Бяльк.; арш., Нар. сл.). З рус., ц.-слав. воскресе́нье ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сту́сла ‘сталюга’ (Мат. Гом.), сту́сло ‘сталярская прылада’ (гродз., Нар. сл.; Скарбы). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Таляха́ць (таляха́ты) ’абгаворваць’ (кобр., Нар. лекс.). Дзеяслоў гукапераймальнага паходжання, гл. талахаць, талахкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Талі́й ’хвароба авечак’: талій на овац напаў (драг., Ск. нар. мовы). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)