магі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магіі.
2. Незвычайны па сіле ўздзеяння; цудадзейны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магіі.
2. Незвычайны па сіле ўздзеяння; цудадзейны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
макрэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе;
Станавіцца мокрым, вільготным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злі́тнасць, ‑і,
Уласцівасць і стан злітнага; адзінства каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іко́на, ‑ы.
Малюнак бога або святога як прадмет рэлігійнага пакланення; абраз 1.
[Грэч. eikōn — малюнак, абраз, падабенства.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жанда́рскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да жандара, жандараў, належыць ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жаўце́цца, ‑еецца;
Тое, што жаўцець (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
журбо́тнасць, ‑і,
Уласцівасць і журботнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жыццяздо́льнасць, ‑і,
Уласцівасць жыццяздольнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зазлава́ць, ‑злую, ‑злуеш, ‑злуе; ‑злуём, ‑злуяце;
Прыйсці ў стан азлаблення; раззлавацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вяндля́рня, ‑і,
Збудаванне, дзе вэндзяць мяса, сала, рыбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)