мікрафі́льм, ‑а, м.

Вельмі паменшаны тэкст або малюнак, змешчаны на звычайнай ці спецыяльнай кінафотаплёнцы.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і фільм.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́ні-мо́да, ‑ы, ДМ міні-модзе, ж.

Мода на вельмі кароткае жаночае адзенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навадні́цца, ‑ніцца; зак.

Запоўніцца вельмі вялікай колькасцю каго‑, чаго‑н. Рынак навадніўся іншаземнымі таварамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагарчы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіць вельмі горкім, перабавіўшы ў страву горкай прыправы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перано́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перанасіць.

•••

Ношаны і пераношанывельмі стары, зношаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

першагатунко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да першага гатунку. Першагатунковая мука. // Вельмі добры, высакаякасны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Плакаць некаторы час.

•••

Праплакаць вочывельмі многа, доўга плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультраструкту́ра, ‑ы, ж.

Вельмі дробная, электронна-мікраскапічная структура (клеткі, храмасомы і пад.). Ультраструктура тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жахлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які выклікае жах, вельмі страшны. Не забыць пра жахлівыя рэчы: Мерцвякоў адубелых пласты, Узарваныя хаты, масты. Броўка. // Роспачны, поўны жаху. І енк, і плач, калёс засмягшых скрып,.. — Усё злівалася ў жахлівы крык. Танк. // Вельмі цяжкі, пакутлівы, трагічны. Жахлівая смерць. Жахлівае здарэнне. // Разм. Вельмі дрэнны. Жахлівая дарога.

2. Вельмі моцны (пра ступень інтэнсіўнасці чаго‑н.), крайні ў сваім праяўленні. Смешнай і разам з тым жахлівай іроніяй гучаў плакат. Мікуліч. Пан Вальвацкі.. прагуляў.. усё, што маглі даць яму некалькі маёнткаў пры жахлівай эксплуатацыі парабкаў і падзённікаў. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крык, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Моцны, вельмі рэзкі гук голасу.

У лесе пачуўся к.

2. Нападкі, папрокі рэзкім голасам.

3. перан., чаго. Моцнае праяўленне якога-н. пачуцця.

К. адчаю.

К. душы.

Апошні крык моды — пра модную навінку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)