ро́зны, -ая, -ае.
1. мн. Неаднолькавы, непадобны чым-н.
Розныя погляды.
Яны розныя людзі.
2. мн. Не адзін і той жа, іншы.
Дабіраліся рознымі шляхамі.
3. Разнастайны.
Розныя віды зброі.
Розныя дробязі.
Сабраліся самыя розныя людзі.
|| наз. ро́знасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Р. поглядаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папамле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Млець неаднаразова. У іншы б момант дык Мікуць успомніў бы, як Ладымер сам папамлеў. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́кар, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца выпечкай хлеба; хлебапёк. — Чаго панікаваць? Іншы раз і ў пекара са стала хлеб зводзіцца. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
універма́г, ‑а, м.
Універсальны магазін. Дзіцячы універмаг. □ Маці пляскае рукамі і тут жа, ва універмагу, пачынае выбіраць хлопчыку іншы абутак. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хру́мканне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. хрумкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Іншы раз.. наслухаешся за дзень кепскага хрумкання. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засердава́ць, ‑сярдую, ‑сярдуеш, ‑сярдуе; зак.
Разм. Зазлаваць, раззлавацца. Кожную нядзельку дзяўбе Кася Петрусю адно і тое, і Пятрусь іншы раз засярдуе. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штабні́к, ‑а, м.
Разм. Тое, што і штабіст. Свіліс чамусьці не пажадаў пераязджаць у іншы лагер у адным вагоне са штабнікамі. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераабу́ць, -у́ю, -у́еш, -у́е; -у́ты; зак.
1. каго-што. Абуць у іншы абутак.
П. дзяцей у сухое.
П. ногі.
2. што. Змяніць абутак, абуць іначай.
П. боты.
|| незак. пераабува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| звар. пераабу́цца, -у́юся, -у́ешся, -у́ецца; незак. пераабува́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. пераабува́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
загрымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.
Пакласці грым на каго‑, што‑н.; надаць каму‑н. з дапамогай грыму іншы знешні выгляд. Загрыміраваць артыстаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павя́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
1. Кавалак тканіны, які носяць на рукаве і пад.
Жалобная п.
2. Бінт ці іншы матэрыял, якім закрыта, завязана параненае месца або які дапамагае ўтрымліваць частку цела ў патрэбным становішчы.
Налажыць павязку на рану.
Гіпсавая п.
|| прым. павя́зачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)