впригля́дку нареч., прост., шутл. упрыгля́дку;
пить ко́фе (чай и т. п.) впригля́дку піць ка́ву (чай і да таго́ падо́бнае) упрыгля́дку.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ве́рующая сущ., рел. ве́руючая, -чай ж., ве́рніца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гуля́щая сущ., разг. гуля́шчая, -чай ж., блудні́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
унакла́дку, прысл.
Разм. Палажыўшы цукар у чай, кофе і пад., у адрозненне ад упрыкуску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Іва́н-трава́ ’кветкі, якія рвалі на Івана–Купалу і ставілі на кут’ (Сцяшк. МГ). Назва ива́н‑трава́ шырока вядома ў рус. гаворках: кур. ’Chrysanthemum Leucanthemum’, алан., дан. ’Epilobium angustifolium’, наўг. ’Pedicularis palustris’, перм. ’Centaurea sibirica’, укр. іва́н‑зі́лля ’расліна Hysopus offic.’ (Грынч.); параўн. таксама рус. ива́н‑чай, укр. іва́н‑чай. Відаць, узыходзіць да выразу *Івань трава, утворанага паводле архаічнай мадэлі «прыналежны прыметнік + назоўнік»; аб структуры гэтай мадэлі гл. Мяркулава, Очерки, 130.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
первородя́щая мед.
1. прил. першаро́дзячая;
2. сущ. першаро́дзячая, -чай ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перасаладзі́ць, ‑ладжу, ‑лодзіш, ‑лодзіць; зак., што.
1. Зрабіць вельмі салодкім. Перасаладзіць чай.
2. Пасаладзіць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарба́та, ‑ы, ДМ ‑баце, ж.
Уст. Чай. У шклянцы на стале асталася недапітая гарбата. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
студзі́ць, студжу́, сту́дзіш, сту́дзіць; сту́джаны; незак., што.
1. Рабіць халодным, даваць астыць.
С. чай.
2. Марозіць, халадзіць; астуджваць, выпускаючы цяпло.
С. хату.
Холад студзіць ногі.
Апёкшыся на малацэ, і ваду будзеш с. (прыказка).
|| зак. астудзі́ць, астуджу́, асту́дзіш, асту́дзіць; асту́джаны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. заварваць — заварыць (у 1, 2 знач.). Заварка чаю. Заварка тканіны.
2. Разм. Сухі чай, які заварваюць у чайніку. Усыпаць у чайнік заварку. // Настой, які атрымліваецца ў выніку заварвання. Наліць заваркі ў шклянку. Чай з заваркай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)