скуры́ць сов. вы́курить; искури́ть;
с. папяро́ску — вы́курить папиро́ску;
за дзень ~ры́ў уве́сь тыту́нь — за день искури́л весь таба́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тамі́ць несов.
1. утомля́ть, томи́ть;
2. в разн. знач. томи́ть;
т. чыгу́н — томи́ть чугу́н;
т. тыту́нь — томи́ть таба́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кро́шкаII ж. (действие) крышэ́нне, -ння ср.; (вид чего-л. накрошенного) кры́шыва, -ва ср.;
таба́к ме́лкой кро́шки тыту́нь дро́бнага кры́шыва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абкуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак.
1. каго-што. Абдаць каго-, што-н. дымам, духмянымі рэчывамі і пад.
А. ладанам.
А. пчол.
2. што. Зрабіць што-н. чорным, рудым ад дыму.
А. пальцы.
3. каго. Скурыць чый-н. тытунь (разм.).
4. што. Зрабіць больш зручным для курэння.
А. люльку.
|| незак. абку́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абку́рванне, -я, н. (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тытуне́ц, ‑нцу, м.
Разм. Памянш.-ласк. да тытунь, тытун. [Яроцкі:] — А ўжо з сапраўдным тытунцом, то я табе скажу, і Вежа такога не нюхаў, што я магу зрабіць. Караткевіч. Калі ты курэц, то насі люльку і тытунец. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыга́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цыгары. Цыгарны дым. // Прызначаны для вырабу цыгар і іх захавання. Цыгарны цэх. □ [Шавец] узяў цыгары, пайшоў у свой закутак і там пачаў крышыць іх, змешваць цыгарны тытунь з дробным цыгарэтным. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскру́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад раскруціць.
2. у знач. прым. Разгорнуты, разраўняны. [Юрка] ссыпаў у капшук тытунь з раскручанай цыгаркі. Лынькоў. Юрка падыходзіць да Жэнькі і бярэ ў яе з рук канец раскручанай .. бліскучай ленты. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
церусі́цца, цярусіцца; незак.
Разм. Тое, што і церушыцца. Ціхі іней цярусіцца з белых бяроз. Куляшоў. Тытунь, нібы знарок, церусіцца ў непаслухмяных пальцах. Мележ. На галінах асядалі, разбураліся зоркі сняжынак, і на дол павольна церусіўся снег, рэдкі, лёгкі. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарладзёр, ‑а, м.
Разм. груб.
1. Гарлапан, крыкун. Гарладзёр ён, вось хто, — прыйшла на дапамогу Нэлі Марфа.. — Горла драць дык кожны можа, калі ў сваёй хаце сядзіць. Савіцкі.
2. Пра тое, што моцна дзярэ горла. Не тытунь, а гарладзёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэфіцы́т, ‑у, М ‑цыце, м.
1. Перавышэнне расходаў над даходамі. Бюджэтны дэфіцыт.
2. Недахоп чаго‑н., нястача ў чым‑н. Дэфіцыт тавараў. Дэфіцыт у паліве. □ Да хлопца пацягнуліся з капшукамі партызаны. Папера была яшчэ большым дэфіцытам, чым тытунь. Шахавец.
[Ад лац. deficit — нестае.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)