Саржа́тка ’тоўстая іголка’ (Сцяшк. Сл.). Гл. шаршатка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дра́тва, ‑ы, ж.
Тоўстая моцна прасмоленая або навошчаная нітка для шыцця абутку і іншых скураных вырабаў. Вашчыць дратву. □ Колькі разоў ні прыбягаў Толя на работу да дзядзькі Арцёма, ён бачыў, як амаль заўсёды той трымаў у роце дратву і спрытна арудаваў шылам. Даніленка.
[Польск. dratwa з ням. Draht — дрот.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Раке́ша (рэке́ша) ’тоўстая, неахайна апранутая жанчына’ (смарг., Непакупны, Связи). Гл. рагеша.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фалія́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Кніга фарматам у палову папяровага аркуша (звычайна старадаўняя). Тоўстыя фаліянты мінулых вякоў, зокутыя ў драўляныя, абцягнутыя скурай лаўкі, як казалі ў даўнія часы па пераплёт. Лужанін. // Наогул тоўстая кніга вялікага памеру. Дзед сядзеў пры стале над тоўстым фаліянтам. Бядуля.
[Ням. Foliant ад лац. folium — аркуш.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Кандзю́х ’жывот’ (Нас., чач., Мат. Гом.), ’тоўстая кішка свінні’ (Нас.), да кіндзюк (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́ня (асудж.) ’вельмі тоўстая, здаровая жанчына’ (міёр., З нар. сл.). Да лань, ланках (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Асмо́лак ’тоўстая жэрдка, да якой прымацоўваюцца кроквы’ (Жд.). Кандэнсавана з асмоленая жэрдка, асмалены друк, шост.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ке́пша ’тоўстая непаваротлівая жанчына’ (Сл. паўн.-зах.). З літ. Параўн. літ. kepšys ’няўмека’ (там жа, 457).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Расцяцёха (растетёха) ’тоўстая непаваротлівая жанчына’ (Растарг.). Вытворнае ад тетёхать ’няньчыць’ (гл. цяцёхаць), што да гукапераймальнага цёх (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ры́пс ’тоўстая тканіна палатнянага перапляцення ў рубчык’ (ТСБМ), ’нанка’ (Шпіл.), ры́псавы ’нанковый’ (Шпіл.). З франц. reps ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)