су́тнасць, -і, ж.

Унутраны змест прадмета, аснова, самае галоўнае, істотнае ў чым-н.

С. справы.

Дакапацца да сутнасці.

Па сутнасці (пабочн.: на самай справе, у сапраўднасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нявы́прабаваны, ‑ая, ‑ае.

Не правераны вопытам, на справе. Нявыпрабаваны сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Папле́чнік ’таварыш па справе, саўдзельнік, саратнік’ (ТСБМ, Нас.). З польск. poplecznik ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ініцыяты́ўны, -ая, -ае.

1. Які праяўляе ініцыятыву ў якой-н. справе.

Ініцыятыўная група.

2. Які валодае ініцыятывай; прадпрымальны.

І. чалавек.

|| наз. ініцыяты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самадзе́йнасць, -і, ж.

1. Праяўленне асабістага пачыну ў якой-н. справе; творчы падыход, самаініцыятыва.

2. Непрафесійная тэатральна-мастацкая дзейнасць, выступленні асоб, якія не з’яўляюцца артыстамі.

Мастацкая с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заправі́ла, -ы, Д -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ві́л (разм.).

Пра таго, хто запраўляе ў якой-н. справе, верхаводзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пои́стине нареч., книжн. сапраўды́, па пра́ўдзе; на са́май спра́ве;

пои́стине говоря́ па пра́ўдзе (пра́ўду) ка́жучы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́шчы, -аў.

1. Металічныя шчыпцы.

Кавальскія к.

2. Драўляная частка хамута, якая складаецца з дзвюх кляшчын.

3. У ваеннай справе — акружэнне ворага з двух бакоў.

Узяць у к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зачы́н, -у, м.

1. Пачатак чаго-н., пачын (разм.).

Зрабіць з. у якой-н. справе.

2. Традыцыйны пачатак (у творах народнай паэзіі).

З. быліны.

|| прым. зачы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

супрацо́ўнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Працаваць сумесна з кім-н., удзельнічаць у агульнай справе.

2. Быць супрацоўнікам (у 2 знач.).

С. у газеце.

|| наз. супрацо́ўніцтва, -а, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)