залатако́ваны, ‑ая, ‑ае.

Нар.-паэт. Выкаваны з золата. Залатакованая чаша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лукамо́р’е, ‑я, н.

Уст. паэт. Звілісты марскі бераг або заліў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Веснаплынь (паэт.) ’пачатак вясны’ (КТС, П. Трус) — новаўтварэнне ад вясна́ і плынь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́люхна, ‑ы, ж.

Разм. і нар.-паэт. Доля (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́цечка, ‑а, н.

Нар.-паэт. і ласк. Тое, што і лецейка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скальд, ‑а, М ‑дзе, м.

Старажытнаскандынаўскі (нарвежскі або ісландскі) паэт-пясняр.

[Скандынаўскае skald.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бард, ‑а, М ‑дзе, м.

Спявак-паэт старажытных кельцкіх плямёнаў; у вобразным ужыванні — наогул паэт, пясняр. Узышоў зноў ясны месяц На лады ўсе перапеты У вершах даўніх і сучасных Бардаў, песняроў, паэтаў. Танк.

[Кельц. bard.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́баль, -я, мн. -і, -яў, м.

Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. сабалёвы, -ая, -ае, сабалі́ны, -ая, -ае і со́балевы, -ая, -ае.

Сабалёвая шапка.

Сабаліныя бровы (перан.: густыя, цёмныя, шаўкавістыя; нар.-паэт.). Собалевы след.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бураве́й, ‑ю, м.

Паэт. Моцны вецер. Устане дзень — як волат-буравей. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акве́ціцца, аквеціцца; зак.

Паэт. Убрацца, набыць прыемны выгляд, стаць прыгажэйшым; расквеціцца, расцвісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)