Во́дарасць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́дарасць (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Група ’група’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Грымзо́лі ’крымзолі, каракулі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Двуру́шнік ’двурушнік’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бры́нкаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́пратка ’адзенне’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ге́та ’гета’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лець у параўн. як лець ’ледзь цёплы, летні’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ко́сць, -і,
1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.
2.
3.
4.
5. якая. Пра сацыяльнае паходжанне.
Да касцей — вельмі моцна (прамокнуць, прамерзнуць
Легчы касцьмі — загінуць.
Скура ды косці — пра вельмі худога чалавека.
||
Перамываць костачкі каму — абгаворваць, пляткарыць.
Разабраць па костачках — вельмі
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разгарну́ць, -гарну́, -го́рнеш, -го́рне; -гарні́; -го́рнуты;
1. Раскрыць што
2. Расхінуць, рассунуць.
3. Выпрастаць, расправіць.
4. Раскрыць, распусціць.
5.
6.
7.
8. Зрабіць, арганізаваць што
9. Падрыхтаваць да дзеяння, функцыянавання.
10. Размясціць у шырыню па лініі фронту, прыняць баявы парадак (
11. Начарціць на плоскасці паверхню геаметрычнага цела (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)