Verbum

вы́мя, -мя, -мю, -мя, -мем, -мі; мн. вы́мі, -мяў, -мям, вы́мі, -мямі, -мях; н.

Орган з малочнымі залозамі і саскамі ў самак млекакормячых.

Каровіна в.

ура́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы выканаўчы і распарадчы орган дзяржаўнай улады ў краіне.

Беларускі ў.

|| прым. ура́давы, -ая, -ае.

Урадавая камісія.

муніцыпалітэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Орган гарадскога або сельскага самакіравання, а таксама адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў некаторых краінах.

|| прым. муніцыпа́льны, -ая, -ае.

праўле́нне, -я, н.

1. гл. правіць¹.

2. Орган, які кіруе якой-н. установай, арганізацыяй.

Член праўлення банка, кааператыва.

|| прым. праўле́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.).

до́нар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто дае кроў для пералівання або які-н. орган для перасадкі хворым.

|| прым. до́нарскі, -ая, -ае.

Донарская кроў.

шчу́пальцы, -аў, адз. -льца, -а, н.

Рухомы орган для захоплівання ежы ў насякомых і ў некаторых іншых жывёл.

|| прым. шчу́пальцавы, -ая, -ае.

Тып шчупальцавых (наз.).

ра́туша, -ы, мн. -ы, -туш, ж.

У некаторых еўрапейскіх краінах: орган гарадскога самакіравання, а таксама будынак, дзе ён размяшчаецца.

Гарадская р.

|| прым. ра́тушны, -ая, -ае.