гундо́сы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які гаворыць у нос; гугнявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накле́йны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які наклейваецца. Наклейны нос клоуна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рпа ж., прост.

1. курно́сый нос;

2. курно́сый челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабурча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Абазвацца бурчаннем.

Сабака прабурчаў.

2. што. Сярдзіта прамармытаць.

Нешта прабурчаў сабе пад нос.

3. што і без дап. Бурчаць некаторы час.

П. увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагугня́віць, ‑няўлю, ‑нявіш, ‑нявіць; зак., што і без дап.

Разм. Сказаць у нос гугнявым голасам. — Ды маўчы ты, нябож, — злёгку прыпалоханы маім нечаканым з’яўленнем, прагугнявіў у нос Назар. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́смаркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Высмаркацца. Высмаркаць нос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піпіца ’нос’, піпкаю ’задзірысты (пра нос)’ (Юрч. СНЛ). Да піпаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вороти́ть​II несов., прост.

1. (поворачивать) паваро́чваць; (сворачивать) зваро́чваць;

2. (распоряжаться) варо́чаць, ару́даваць;

◊

нос вороти́ть нос адваро́чваць (ад каго);

с души́ воро́тит з душы́ ве́рне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хо́бат, -а, М -аце, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых млекакормячых: рухомы насавы прыдатак, падоўжаны нос.

Х. слана.

Х. тапіра.

2. Выцягнуты прыдатак у пярэдняй частцы цела некаторых беспазваночных і насякомых, які служыць для хапання здабычы і абароны (спец.).

3. Частка механізмаў, машын, якая па форме нагадвае выцягнуты нос жывёлы (спец.).

4. Задняя падоўжаная частка лафета артылерыйскай гарматы або задняя частка станка кулямёта (спец.).

|| памянш. хабато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. хо́батны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наляпі́ць сов., в разн. знач. налепи́ть;

н. з глі́ны ца́цак — налепи́ть из гли́ны игру́шек;

клоўн ~пі́ў сабе́ нос — кло́ун налепи́л себе́ нос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)