отро́дье ср., разг. вы́радак, -дка м., вы́людак, -дка м., насе́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селекцио́нный с.-х. селекцы́йны;

селекцио́нная ста́нция селекцы́йная ста́нцыя;

селекцио́нные семена́ селекцы́йнае насе́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селекцы́йны с.-х. селекцио́нный;

~ная ста́нцыя — селекцио́нная ста́нция;

~нае насе́нне — селекцио́нные семена́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паачышча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ачысціць усё, многае. Паачышчаць насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усхо́джасць, ‑і, ж.

Здольнасць насення прарастаць, усходзіць. Праверыць насенне на ўсходжасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ва, -ы, ж.

1. Зярняты (насенне) трапічнай расліны — кававага дрэва.

К. ў зярнятах.

2. Напой, прыгатаваны з такіх молатых зярнят.

Чорная к.

Зварыць каву з малаком.

|| прым. ка́вавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакаці́-по́ле, -я, н.

Назва некаторых травяністых раслін стэпаў і пустынь, якія пасля выспявання адрываюцца ветрам ад кораня і, сплёўшыся ў клубкі, перакочваюцца з аднаго месца ў другое, раскідаючы насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Рассартаваць нанава, іначай.

П. яблыкі.

2. Рассартаваць усё, многае.

П. усё насенне.

|| незак. перасарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перасарто́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ката́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Суквецце з патоўшчанай воссю, на якой шчыльна сядзяць кветкі; насенне.

К. кукурузы.

Катахі вярбы.

|| памянш. каташо́к, -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

|| прым. ката́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

струк, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі і вузкі плод некаторых раслін, які складаецца з дзвюх палавінак, да якіх прымацавана насенне.

С. бобу, гароху.

|| памянш. стручо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)