трасашука́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыбор для пошукаў падземных камунікацый, зробленых з металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бранзале́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м. і бранзале́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (разм.).

Упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з металу, косці і пад., якое носяць на запясці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

металаёмісты, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які характарызуецца вялікім расходам або спажываннем металу. Металаёмістая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукаправо́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць цела або асяроддзя праводзіць гукі. Гукаправоднасць металу. Гукаправоднасць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́бак, ‑бка, м.

Разм. Кавалак дрэва ці металу, які ўкладваецца ў высечаную адтуліну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́зня, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Майстэрня з горнам для ручной коўкі металу.

2. перан., чаго. Месца, дзе ствараецца што-н. вельмі важнае, істотнае (высок.).

Універсітэт — к. маладых спецыялістаў.

|| прым. ку́зневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патанчы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Зрабіць тонкім, танчэйшым. Патанчыць нітку. Патанчыць слой металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валачэ́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка металу шляхам працягвання праз конусападобныя адтуліны. Валачэнне дроту, труб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суцэльнаця́гнуты, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з суцэльнага кавалка металу, не спаяны, не скляпаны. Суцэльнацягпутая труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лі́тнік ’адтуліна для падводу расплаўленага металу ў форму’ (ТСБМ). З рус. ли́тник ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 72).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)