Verbum

папе́сціць, ‑пешчу, ‑песціш, ‑песціць; зак., каго.

Песціць некаторы час. Не хапае [Ніне] дачушкі. Хацелася б папесціць яе, пагаварыць, падурэць... Мележ.

пасураве́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў суровым, суравейшым. Колышаў, незвычайна бледны, пасуравелы, абняўшы аберуч .. Архіпава, выцягваў яго з люка. Мележ.

паўро́за, ‑ы, ж.

Абл. Матуз, шнур. [Ганна] ўбачыла раптам на падаконніку забытую сінюю паўрозу, якой спавівала Верачку апошнімі днямі. Мележ.

прагалада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Адчуць голад, захацець есці. Бацька ўзяў скібу хлеба, стаў нецярпліва жаваць: прагаладаўся вельмі. Мележ.

перасцерага́льны, ‑ая, ‑ае.

Які перасцерагае, папярэджвае аб небяспецы. Амаль на кожным пакінутым фашыстамі будынку чарнелі перасцерагальныя надпісы сапёраў. Мележ.

багнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. З некаторымі ўласцівасцямі багны. А тут, — багнаватая мяккасць, і не чуеш, як ўлазіць жалеза... Мележ.

змо́клы, ‑ая, ‑ае.

Мокры, намоклы. [Зыбін], сушачы каля печкі змоклыя дыяганалевыя штаны, стаў з захапленнем маляваць карціну ўральскай зімы. Мележ.

закучара́віцца, ‑раўлюся, ‑равішся, ‑равіцца; зак.

Пачаць кучаравіцца. // Зрабіцца кучаравым. Шэрсць на тураўцовым сівым кані замакрэла, закучаравілася ад поту. Мележ.

гарбу́знік, ‑у, м.

Гарбузовае націнне. Шоргаючы нагамі, паволі ішлі [жанчыны] праз гарбузнік і бульбянік, сцяблы якіх чапляліся за ногі. Мележ.

вілю́жына, ‑ы, ж.

Абл. Звіліна. [Камандуючы] доўга моўчкі абследаваў вачамі лініі дарог, вілюжыны рэк і рачулак, блакітныя, плямы балот. Мележ.