газасве́тны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на выкарыстанні свячэння газаў, якое ўзнікае ў выніку электрычнага разраду. Газасветная лямпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбі́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карбіду, дзейнічае з дапамогай карбіду; карбідавы. Карбідная лямпа. Карбідны ліхтар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмацня́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўзмацнення, павелічэння чаго‑н. Узмацняльная электронная лямпа. Узмацняльнае адценне суфікса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Маргаць час ад часу. Паморгваць вачыма. □ Мусіць ад дыму слязліва паморгвала лямпа. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кали́льный мет. гартава́льны, напа́льны;

кали́льная ла́мпа напа́льная ля́мпа;

кали́льная печь гартава́льная печ;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Піту́ля, піту́лька ’лямпа-каганец’ (мазыр., Мат. Гом.; ТС). Магчыма, з польск. pilula, ’pudendum muliebre’ ці з пятля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карбі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Разм. Карбідная лямпа. Зямлянку асвятляла яркае сіняватае святло карбідкі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пая́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; незак., што.

Апрацоўваць што-н. нагрэтым да вадкага стану металам, металічным сплавам для злучэння, змацавання.

П. вядро.

|| наз. пая́нне, -я, н. і па́йка, -і, ДМ -йцы, ж. (спец.).

|| прым. пая́льны, -ая, -ае.

Паяльная лямпа (пераносная награвальная гарэлка для паяння, распайвання).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Лята́рня ’ліхтар’, ’падсвечнік’ (Сцяшк., Мал.; гродз., шчуч., З нар. сл., Сл. ПЗБ), лятарэнька ’ліхтар’ (Булг.), ст.-бел. лятарня, летарня, лятерня ’тс’ (1556 г.). Запазычаны са ст.-польск. laternia, laterna, latarnia, якія праз с.-в.-ням. latërne ’ліхтар’ прыйшлі з лац. laterna ’ліхтар, лямпа’ < lanterna < ст.-грэч. λαμπτήρ ’паходня, лямпа, ліхтар’ (Слаўскі, 4, 66 з л-рай; Булыка, Лекс. запазыч., 103).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бліц, ‑у, м.

Лямпа для імгненнай моцнай успышкі святла пры фатаграфаванні. У вестыбюлі палаца культуры было людна, зырка ўспыхвалі бліцы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)