лесапаласа́, ‑ы, ж.

Паласа высаджанага лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаачы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

1. Ачыстка лесу ад буралому, сухастою і пад.

2. Ачыстка пэўнай тэрыторыі ад лесу, сучча і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаспу́ск, ‑а, м.

1. Збудаванне для транспарціроўкі лесу (бярвення) па схілах гор.

2. Збудаванне на рацэ для пераправы сплаўнога лесу цераз плаціну; плытаход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́краіць, -краю, -краіш, -краіць; -краены; зак., што.

1. гл. кроіць.

2. перан. Удзяліць, з цяжкасцю выдзеліць для чаго-н.

В. вольную часіну.

В. сродкі на пакупку лесу.

|| незак. выкро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прога́р м. прага́рына, -ны ж.; (в лесу) выжа́рына, -ны ж., выжа́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лесаапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з апрацоўкай лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапато́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст па хваробах лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сека, -і, ДМ -сецы, мн. -і, -сек, ж.

1. Высечаная дзялянка лесу; месца, дзе высечаны лес.

Раскарчоўваць пасеку.

2. Месца, дзе размешчаны вуллі з пчоламі і спецыяльныя будынкі.

|| прым. па́сечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лесаахо́ва, ‑ы, ж.

Ахова лесу (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесазахава́нне, ‑я, н.

Захаванне лесу (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)