лейкацы́ты, -аў, адз. -цы́т, М -цы́це, м. (спец.).

Састаўная частка крыві — бясколерныя клеткі, якія паглынаюць бактэрыі і выпрацоўваюць антыцелы.

|| прым. лейкацы́тны, -ая, -ае і лейкацыта́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́нарства, ‑а, н.

Аддача сваёй крыві для пералівання хворым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейкацыто́з, ‑у, м.

Спец. Павелічэнне колькасці лейкацытаў у крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэ́зус-фа́ктар, ‑у, м.

Спец. Асобае рэчыва, якое змяшчаецца ў крыві малпы рэзус і большасці людзей і абумоўлівае сумяшчальнасць крыві маці і плода, донара і таго, каму пераліваюць кроў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раскаве́зіць ’разбіць ды крыві’ (дзятл., Жыв. сл.), сюды ж, відаць, роскові́зыты: росковізыты губы ’распусціць губы’ (Клім.). Звязана з раскаве́сіць (гл.) з экспрэсным азванчэннем с → з і працягам семантыкі, які тлумачыцца праз магчымую рэдукцыю зафіксаванага значэння: ’разбіць ды крыві [губы]’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гематало́гія, ‑і, ж.

Навука аб саставе, уласцівасцях і хваробах крыві.

[Ад грэч. háima — кроў і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́зма, -ы, ж. (спец.).

1. Вадкая частка крыві.

2. Іанізаваны газ з роўнай канцэнтрацыяй дадатных і адмоўных зарадаў.

|| прым. пла́зменны, -ая, -ае і плазматы́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кровацячэ́нне, ‑я, н.

Выцяканне крыві з крывяносных сасудаў; крывацёк. Артэрыяльнае кровацячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае многа крыві; з кроўю. Крывяністае мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фібры́н, ‑у, м.

Нерастваральнае бялковае рэчыва, якое ўтвараецца пры згортванні крыві.

[Ад лац. fibra — валакно.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)