Вясе́лячы (газ) ’закіс азоту, які ап’яняе чалавека’ (БРС). Запазычанне (калька) з рус. веселящий (газ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ледаві́к ’ляднік’ (ТСБМ) — калька з рус. мовы (з бел. афіксам) — гл. Крукоўскі, Уплыў, 118.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мае́ншчык ’багач’ (Касп.) — калька з польск. majętnik з заменай толькі суфікса ‑nik на ‑шчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прале́так ’аднагадовае жарабё, цялё’ (Нас.). Да пра- і лета. Калька польск. przelatek ’аднагадовая жывёліна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паскара́льнік ’прыстасаванне для павелічэння руху, працэсу’ (ТСБМ). Калька з рус. ускоритель ’тс’. Да ско́ры (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акі́дацца ’апрануцца’ (Жд.) > калька з літ. apsimèsti ’тс’ (< apmèsti ’акідаць’) (Чэкман, Baltistica, VIII (2), 1972, 152).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вапня́к ’горная парода, якая мае ў сабе вапну’ (БРС). Калька з рус. известняк (Крукоўскі, Уплыў, 119).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́чнік ’урач-акуліст’ (БРС), «вочны сведка» (Нас.). Да вока, вочы. У першым значэнні калька рус. глазник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Добранадзе́йны ’добранадзейны’ (БРС). Здаецца, што гэта калька рус. благонадежный ’тс’. Добранадзе́йнасць калькуе відавочна, рус. слова благонадежность.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мадзя́ркаць ’лаяць’ (нараўл., Мат. Гом.). Да мацяркі́ (гл.) з азванчэннем ‑ц‑. Гэта калька рус. материться ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)