Вясе́лячы (газ) ’закіс азоту, які ап’яняе чалавека’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вясе́лячы (газ) ’закіс азоту, які ап’яняе чалавека’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ледаві́к ’ляднік’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мае́ншчык ’багач’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прале́так ’аднагадовае жарабё, цялё’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паскара́льнік ’прыстасаванне для павелічэння руху, працэсу’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Акі́дацца ’апрануцца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вапня́к ’горная парода, якая мае ў сабе вапну’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Во́чнік ’урач-акуліст’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Добранадзе́йны ’добранадзейны’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мадзя́ркаць ’лаяць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)