адара́цца, ‑аруся, ‑арэшся, ‑арэцца; ‑аромся, ‑арацеся; зак.
Разм.
1. Усё ўзараць, закончыць ворыва.
2. Аддаліцца аручы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дамясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; заг. дамясі; зак., што.
Закончыць мясіць, замясіць да канца. Дамясіць цеста. Дамясіць гліну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддзяжу́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак.
1. Закончыць дзяжурства.
2. што. Правесці на дзяжурстве некаторы час.
А. ноч.
3. перан. Прабыць некаторы час на цяжкай нецікавай працы, службе.
А. па размеркаванні ў райцэнтры.
|| незак. аддзяжу́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Аплята́ць 1. Гл. плесці.
Аплята́ць 2 ’прагна есці’. Рус. уплета́ть і оплета́ть, укр. оплітати ’тс’. Магчыма, звязана з народным выкарыстаннем аплеценых гаршкоў, параўн. аплятанік ’гліняны гаршчок, аплецены дротам’ (Інстр. I), аплятаць гаршчок ’закончыць яго’ (У. А. Міцкевіч, вусн. паведамл.). Магчыма, звязана з плоць ’цела’, параўн. рус. сіб. плетево ’стан, талія чалавека’ > *оплетати ’набываць плоць, стан’?
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дамы́ць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., каго-што.
Закончыць мыццё каго‑, чаго‑н.; памыць, вымыць поўнасцю. Дамыць бялізну. Дамыць дзіця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́будавацца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.
Закончыць будавацца, пабудавацца. Дванаццаціхатняя вёска ў часы рэвалюцыі выбудавалася ўся на панскай зямлі. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́сватаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Паспяхова закончыць сватанне. [Матушка:] — Такую высватаю вам жонку, што цэлае жыццё дзякаваць будзеце. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дарысава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., каго-што.
1. Скончыць рысаваць што-н.
Д. партрэт.
2. перан. Закончыць стварэнне вобраза, характару.
Д. вобраз галоўнага героя.
|| незак. дарысо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дарысо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, ж. і дарысо́ўванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закруглі́цца, -углю́ся, -у́глішся, -у́гліцца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць круглым, закругленым.
Бераг возера закругліўся.
2. перан. Скараціць выклад, каб хутчэй яго закончыць (разм., жарт.).
Дакладчык закругліўся.
|| незак. закругля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. закругле́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адвучы́цца, -вучу́ся, -ву́чышся, -ву́чыцца; зак.
1. ад чаго і з інф. Адвыкнуць ад чаго-н.
А. курыць.
2. Закончыць навучанне або знаходзіцца на вучобе нейкі час (разм.).
А. ў сярэдняй школе.
Адвучыўся год на курсах.
|| незак. адву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)