тэ́кставы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тэксту (у 1, 2 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́кставы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тэксту (у 1, 2 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уме́ла,
З уменнем; па-майстэрску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неакура́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не захоўвае парадку, дакладнасці.
2. Нядбайна зроблены, недакладна
3. Неахайны ў адносінах да сваіх рэчаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пастэ́ль, ‑і,
1. Мяккія каляровыя алоўкі (без аправы) для жывапісу, зробленыя са спрасаванага фарбавага парашку.
2. Рысунак,
3. Тэхніка жывапісу, заснаваная на прымяненні такіх алоўкаў; адпаведны жанр жывапісу.
[Іт. pastello.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́блены, ‑ая, ‑ае.
1. Штучна выкліканы, ненатуральны.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акура́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які захоўвае парадак, дакладнасць.
2. Які ўтрымліваецца ў парадку, старанна зроблены, дакладна
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серэна́да, ‑ы,
1. У сярэднія вякі ў Іспаніі і Італіі — вячэрняя песня, якая выконвалася звычайна пад акном каханай, у гонар яе.
2. Лірычны музычны твор тыпу сюіты для інструментальнага ансамбля.
[Фр. sérénade ад іт. serenata.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малапісьме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які не ўмее добра пісаць і чытаць.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
майстэ́рскі,
1. ‑ая, ‑ае. Уласцівы сапраўднаму майстру (у 3 знач.); вельмі добра, дасканала
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
але́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які звязаны з алеем, утвораны алеем, складаецца з алею.
2.
3. З якіх вырабляецца алей (пра расліны).
4. Які адносіцца да вытворчасці алею.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)