фармакахі́мія, ‑і, ж.

Вучэнне аб хімічным складзе і хімічных уласцівасцях лекавых рэчываў.

[Ад грэч. pharmakon — лякарства і слова хімія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіхтэа́нства, ‑а, н.

Ідэалістычнае філасофскае вучэнне, заснавальнікам якога быў нямецкі філосаф Фіхтэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвізава́ць сов. и несов., в разн. знач. ревизова́ть;

р. ка́су — ревизова́ть ка́ссу;

р. вучэ́нне — ревизова́ть уче́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атамізму, звязаны з ім. Атамічнае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыёптрыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

Вучэнне аб распаўсюджанні святла ў празрыстых асяроддзях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапе́цтва, ‑а, м.

1. Стан скапца (у 1 знач.).

2. Вучэнне секты скапцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюралі́зм, -у, м.

1. Філасофскае вучэнне, згодна з якім існуюць некалькі (або мноства) незалежных духоўных пачаткаў быцця (спец.).

2. Разнастайнасць поглядаў, ідэй, форм дзейнасці (кніжн.).

П. думак.

|| прым. плюралісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ламаркі́зм, ‑у, м.

Вучэнне аб эвалюцыйным развіцці жывой прыроды, распрацаваны французскім вучоным Ж.Б. Ламаркам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарысе́йства, ‑а, н.

1. Вучэнне фарысеяў.

2. Паводзіны фарысея (у 2 знач.), ханжаства, крывадушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феербахія́нства, ‑а, н.

Філасофскае вучэнне, заснаванае на сістэме поглядаў нямецкага філосафа-матэрыяліста Людвіга Феербаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)