Verbum

сухаве́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Сухі гарачы вецер, які нясе з сабой працяглую засуху.

|| прым. сухаве́йны, -ая, -ае.

павару́шваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што або чым.

Варушыць крыху або час ад часу.

Вецер паварушвае галіны.

П. пальцамі.

абкалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., што.

Абтрэсці, абабіць, калоцячы.

А. яблыню.

Вецер абкалаціў садавіну.

|| незак. абкало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

схісну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго-што.

Злёгку зрушыць, гайдануць, скрануць з месца.

Вецер схіснуў яліны.

паса́т, -у, М -са́це, м.

Сухі трапічны вецер, які пастаянна дзьме ад субтрапічных шырот у бок экватара.

|| прым. паса́тны, -ая, -ае.

ла́скавы, -ая, -ае.

1. Поўны ласкі¹, пяшчотны.

Ласкавае дзіця.

Л. позірк.

2. перан. Мяккі, лагодны.

Л. вецер

|| наз. ла́скавасць, -і, ж.

раскудзе́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (разм.).

Растрапаць, раздзяліць на валокны; раскудлаціць.

Вецер раскудзеліў валасы.

|| незак. раскудзе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

прадзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. прадзьмуць.

2. каго-што. Аб патоку паветра: дзьмуць наскрозь, абдзімаць з усіх бакоў.

Вецер прадзімае.