ужы́ць², -ыву́, -ыве́ш, -ыве́; -ывём, -ывяце́, -ыву́ць; -ы́ў, -ыла́, -ло́; -ыві́; -ы́ты; зак., што.

Выкарыстаць, прымяніць што-н. для чаго-н.

У. новы метал.

У. незразумелае слова.

У. што-н. у ежу.

У. свае веды.

|| незак. ужыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. ужыва́нне, -я, н. і ужы́так, -тку, м.

Рэчы хатняга ўжытку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павы́сіцца, -ы́шуся, -ы́сішся, -ы́сіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць больш высокім.

Узровень вады павысіўся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узмацніцца, палепшыцца, удасканаліцца.

Цікавасць да кніг павысілася.

Веды вучняў павысіліся.

3. Перайсці на больш высокую аплату працы (разм.).

Павысілася па службе.

|| незак. павыша́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

энцыклапеды́чны

1. в разн. знач. энциклопеди́ческий;

э. сло́ўнік — энциклопеди́ческий слова́рь;

~ныя ве́ды — энциклопеди́ческие зна́ния;

2. энциклопеди́чный;

э. ро́зум — энциклопеди́чный ум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

схала́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Галоўны напрамак сярэдневяковай ідэалістычнай філасофіі, які стварыў сістэму штучных, чыста фармальных лагічных аргументаў для тэарэтычнага апраўдання рэлігійных догматаў.

2. Фармальныя веды, адарваныл ад жыцця і практыкі; начотніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начо́тніцтва, ‑а, н.

Веды, якія грунтуюцца на механічным, некрытычным засваенні прачытанага. Уся адукаванасць гэтых «набожных» людзей у лепшым выпадку заключалася ў начотніцтве, у вузкацаркоўнай кніжнасці. Алексютовіч. // Спосаб засваення, які звязаны з дагматычнымі адносінамі да прачытанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ахоплівае ўсё, многае; усеабдымны. Універсальныя веды. Універсальныя звесткі. Універсальны спецыяліст. // Прызначаны для гандлю разнастайнымі таварамі. Універсальны магазін.

2. З разнастайным прызначэннем, для разнастайнага выкарыстання. Універсальны інструмент. Універсальная сталь. Універсальны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няцвёрды в разн. знач. нетвёрдый;

~дая гле́ба — нетвёрдая по́чва;

~дая хада́ — нетвёрдая похо́дка;

~дыя ве́ды — нетвёрдые зна́ния;

н. адка́з — нетвёрдый отве́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўгу́р, ‑а, м.

1. У Старажытным Рыме — жрэц, які тлумачыў уяўную волю багоў па шчабятанню і палёце птушак.

2. Іран. Пра таго, хто свае спецыяльныя веды ператварае ў тайну, хто робіць выгляд, што ведае асаблівыя тайны.

[Лац. augur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярхі́, ‑оў; адз. няма.

1. Вышэйшыя, кіруючыя колы грамадства. Кіруючыя вярхі. Сустрэча ў вярхах. Вярхі феадальнага грамадства.

2. Высокія гукі, ноты. Браць вярхі. Чыстыя вярхі.

3. Неглыбокія, павярхоўныя веды ў якой‑н. галіне, спецыяльнасці. Нахапацца вярхоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недастатко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не адпавядае чаму‑н., якім‑н. патрэбам. Недастатковыя сродкі. Недастатковыя тэмпы росту вытворчасці. // Слабы, малы. Недастатковы вопыт.

2. Які патрабуе папаўнення, няпоўны; нездавальняючы. Недастатковыя веды. // Негрунтоўны, несур’ёзны. Недастатковая прычына для слёз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)