схала́стыка, ‑і,
1. Галоўны напрамак сярэдневяковай ідэалістычнай філасофіі, які стварыў сістэму штучных, чыста фармальных лагічных аргументаў для тэарэтычнага апраўдання рэлігійных догматаў.
2. Фармальныя веды, адарваныл ад жыцця і практыкі; начотніцтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)