падцёк, -у, мн. -і, -аў, м.

1. След ад сцякання якой-н. вадкасці, фарбы.

Падцёкі на сценах.

2. Сіняватая прыпухласць на целе ад падскурнага кровазліцця пасля ўдару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Пасудзіна, што выкарыстоўваецца для пад’ёму вадкасці, пяску і буравой гразі пры бурэнні свідравін.

|| прым. жало́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; -ро́шаны; зак., што.

1. Змачыць кроплямі расы.

А. ногі.

2. Увільгатніць, пакрыць кроплямі вадкасці.

Дожджык вясновы абрасіў зямлю.

|| незак. абро́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шчалачыцца, ‑чыцца; зак.

Спец. Вылучыцца з цвёрдага рэчыва, масы, растварыўшыся ў вадкасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адсто́й, ‑ю, м.

Часцінкі, якія выдзеліліся з вадкасці і аселі на дно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глыто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Аднаразовы рух мускулаў глытальных мышцаў пры глытанні.

Выпіць за два глыткі.

2. Колькасць вадкасці, якая глытаецца за адзін раз.

Г. вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трубаправо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Сістэма злучаных паміж сабой труб для перадачы на адлегласць вадкасці, газаў, пары і пад.

Газавы т.

|| прым. трубаправо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наразліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разліць многа якой‑н. вадкасці. Наразліваць вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацёк, ‑у, м.

Пухліна, якая ўзнікае ад лішку вадкасці ў тканках. Ацёк лёгкіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мано́метр, ‑а, м.

Прылада для вымярэння ціску вадкасці або газу ў замкнёнай прасторы.

[Ад грэч. manós — рэдкі, не шчыльны і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)