магістрату́ра, ‑ы, ж.

1. У некаторых заходнееўрапейскіх краінах і ў дарэвалюцыйнай Расіі — судовае ведамства. // зб. Асобы, якія займаюць судовыя пасады.

2. зб. Гіст. Вышэйшыя дзяржаўным пасады ў Старажытным Рыме. // Асобы, якія займалі гэтыя пасады.

[Н.-лац. magistratura ад лац. magistratus — саноўнік, начальнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апатрыды́зм, ‑у, м.

Спец. Прававы стан асобы, якая не мае ніякага грамадзянства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

індывідуалі́зм, ‑у, м.

Асноўны прынцып буржуазнага светапогляду, які ставіць інтарэсы адной асобы (індывідуума) вышэй за інтарэсы грамадства, калектыву. // Імкненне да яркага праяўлення сваёй асобы незалежна ад калектыву, а таксама паводзіны, у якіх праяўляецца гэта імкненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́чманка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Род форменнай фуражкі з казырком, што носяць асобы малодшага і старшага каманднага саставу флоту, а таксама цывільная фуражка падобнай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непадве́дамны, ‑ая, ‑ае.

Які не падлягае нагляду, распараджэнням данай службовай асобы або ўстановы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асо́баснасць, ‑і, ж.

Сукупнасць індывідуальных рыс, асаблівасцей, характэрных для каго‑н. як асобы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наперарэ́з.

1. прысл. Перасякаючы чый-н. шлях.

Кінуцца н.

2. прыназ. з Д. Выражае прасторавыя адносіны: ужыв. пры назве асобы ці прадмета, шлях якіх хто-, што-н. перасякае.

Бегчы н. машыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асабо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўласцівы пэўнай асобе; які мае дачыненне да пэўнай асобы.

2. Які выражае граматычную катэгорыю асобы. Асабовыя канчаткі дзеяслова. Асабовыя займеннікі.

•••

Асабовая справа гл. справа.

Асабовы рахунак гл. рахунак.

Асабовы склад гл. склад ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плацка́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Асобы білет на нумараванае месца ў вагоне поезда.

[Ням. Platzkarte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазна́нне, ‑я, н.

Устанаўленне тоеснасці асобы, рэчы або прадмета па пэўных прыкметах і асаблівасцях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)