гуртавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Агульны, сумесны. Гуртавая праца.

2. Звязаны з гуртам (у 2 знач). Гуртавы даглядчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усебелару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Беларусі, агульны для ўсёй БССР. Усебеларускі злёт ударнікаў працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усеўкраі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Украіны, агульны для ўсёй УССР. Усеўкраінская нарада перадавікоў вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнанацыяна́льны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсёй нацыі; які ахоплівае ўсю нацыю. Агульнанацыянальная мова. Агульнанацыянальная задача. Агульнанацыянальнае значэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжабласны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які існуе, адбываецца паміж абласцямі. Міжабласныя перавозкі.

2. Агульны для некалькіх абласцей. Міжабласная завочная школа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульнасаю́зны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсяго Савецкага Саюза; які пашыраецца на ўвесь Савецкі Саюз. Агульнасаюзнае заканадаўства. Агульнасаюзнае міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжкалга́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які існуе, адбываецца паміж калгасамі. Міжкалгасны абмен насеннем.

2. Агульны для некалькіх калгасаў. Міжкалгасная будаўнічая арганізацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усерасі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсёй Расіі, да ўсёй РСФСР; агульны для ўсёй Расіі, РСФСР. Усерасійскі з’езд Саветаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льны, -ая, -ае.

1. Сумесны, агульны, які ў аднолькавай меры належыць усім.

Супольная паша.

2. Які ажыццяўляецца сумесна з кім-н.

Супольнае падарожжа.

Супольна (прысл.) працаваць.

3. Аднолькавы з кім-н., уласцівы каму-н. адначасова з іншымі.

Супольныя імкненні.

Супольныя інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Суку́пны ’сумесны, агульны, аб’яднаны’ (ТСБМ). Дзеепрыметнік, утвораны ад дзеяслова ку́піць ’збіраць у адно’ (Ласт.) з прыст. су-; аднак адсутнасць утварэнняў тыпу *сукупіць або *сукупа схіляе да думкі пра няпоўную кальку з рус. совокупный ’агульны, злучаны ў адно’ (з ц.-слав., гл. Фасмер, 3, 705). Гл. купа 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)