абязбо́льваючы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад абязбольваць.

2. у знач. прым. Які служыць для абязбольвання. Абязбольваючыя сродкі.

3. Дзеепрысл. цяпер. незак. ад абязбольваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаха́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

У выразе: нырачная лаханка — частка ныркі, якая служыць для збірання мачы і пераходзіць непасрэдна ў мачаточнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збіра́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто займаецца збіраннем, зборам чаго‑н. Збіральнік фальклору. Збіральнік жэмчугу.

2. Прыстасаванне, якое служыць для збірання чаго‑н. Збіральнік вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяхо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пяхоты. Пяхотны полк. // Прызначаны для пяхоты, для пехацінца. Пяхотнае абмундзіраванне. Пяхотныя пятліцы. // Які служыць у пяхоце. Пяхотны афіцэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ураўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які служыць для ўраўнавання чаго‑н. (велічыні, сілы і пад.). Ураўняльны прыбор.

2. Роўны, аднолькавы для ўсіх, многіх. Ураўняльны тарыф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вінакурня ’вінакурны завод, бровар’ (БРС, КТС). Укр. виноку́рня, рус. виноку́рня, ст.-рус. винокурня (з XVII ст.) ’тс’. Утворана па тыпу іншых Nomina loci пры дапамозе суф. ‑ьnʼa (які служыць для ўтварэння назваў закрытых памяшканняў) ад дзеяслова вінакурыць ’гнаць віно, гарэлку’ (ці ад назоўніка вінаку́р).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лучкі́ ’выгнутыя дугою тоўстыя пруты, замацаваныя адным канцом за верх ручкі воза, другім — у біле драбіны’ (Маслен.), ’частка ярма (з маладзенькага дуба), выгнутая дугою’ (Дзміт.), ’прыстасаванне з прутоў, якое служыць для замацавання вашчын у вуллях-калодах’ (Анох., ТС). Да лучок 1, лук 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мешкаві́на, ‑ы, ж.

Грубая моцная тканіна, з якой шыюць мяшкі і якая служыць для ўпакоўкі. Адамава начынне было захавана ў чахол, зроблены са старой мешкавіны. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́шчалка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Выступ або патаўшчэнне на канцах касцей шкілета, якое служыць для прымацавання мышцаў або ўваходзіць у склад сучлянення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перада́тачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прызначаны, служыць для перадачы (у 1 знач.). Перадатачны вал. Перадатачныя лініі.

2. Які пацвярджае перадачу чаго‑н. каму‑н. Перадатачны акт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)