азанава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак.
Спец.
1. Ператварыць (ператвараць) у азон (пра кісларод).
2. Зрабіць (рабіць) азанізацыю. Азанаваць пакой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міласэ́рны, ‑ая, ‑ае.
Які выяўляе міласэрнасць; схільны рабіць дабро. Міласэрны чалавек. // Які з’яўляецца вынікам міласэрнасці. Міласэрны ўчынак.
•••
Міласэрная сястра гл. сястра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прывыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прывыкнуць.
•••
Не прывыкаць — аб тым, што ўжо стала звычайным, прывычным. [Янка:] — Рабіць мне не прывыкаць. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пячні́к, печніка, м.
Той, хто ўмее рабіць і рамантаваць печы. Пячнік кельняй размешваў у карыце цэментавы раствор і насвістваў песеньку. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свіня́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.
Разм.
1. Забруджваць што‑н., рабіць беспарадак.
2. перан. Паскудзіць, шкодзіць каму‑н. у чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стабілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
Правесці (праводзіць) стабілізацыю чаго‑н.; зрабіць (рабіць) стабільным. Стабілізаваць фронт. Стабілізаваць валюту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стэнаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., каго-што.
Зрабіць (рабіць) запіс чаго‑н. пры дапамозе стэнаграфіі. Стэнаграфаваць лекцыю. Стэнаграфаваць даклад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
транскрыбі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Зрабіць (рабіць) транскрыпцыю (у 1, 2 знач.), перадаць (перадаваць) транскрыпцыяй. Транскрыбіраваць тэкст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ту́чыць ‘адкормліваць, рабіць тлустым’ (Нас., Ласт., Янк. БП): pańskaje oko kania tuczyć (ваўк., Федар. 4), ст.-бел. тучити, тучыти ‘адкормліваць’, ‘напаўняць’ (ГСБМ), ‘адкарміць, насыціць’ (Ст.-бел. лексікон). Параўн. укр. ту́чи́ти ‘рабіць тлустым, даглядаць’, рус. дыял. (зах.) ту́чить ‘угнойваць (зямлю)’ (Даль), польск. tucznić ‘рабіць тлустым, тучным’, чэш. tučit ‘станавіцца тлустым’, славац. tučiť ‘адкормліваць’, славен. дыял. túčiti ‘зрабіць тлустым’, макед. тучи ‘рабіць тлустым; карміць тлустым’. Прасл. *tučiti ‘рабіць тлустым, адкормленым’, вытворнае ад *tukъ ‘жывёльны тлушч’ (Борысь, 652), гл. тук 1; апафанічныя варыянты *tyti (гл. тыць) і *toviti ‘адкормліваць’ (магчыма, сюды прыметнік то́віст ‘тоўсты’, гл.), падрабязней гл. Скок, 475; Куркіна, Этимология–1976, 25; Глухак, 628.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падко́п, -пу м.
1. (действие) подко́п;
2. (подземный ход) подко́п;
3. перен., разг. (происки) подко́п, подры́в, ко́зни ед. нет;
◊ рабі́ць п. — стро́ить ко́зни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)