прыдзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пры дзеяслове, залежыць ад дзеяслова. Прыдзеяслоўная часціца. Прыдзеяслоўнае кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпы́л, ‑у, м.

Спец. Дробны вугальны або графітны пыл, якім прысыпаюць унутраную паверхню ліцейнай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́пула, ‑ы, ж.

Спец. Цвёрды вузялок на скуры чалавека, які ўтвараецца пры раздражненнях скуры, захворваннях.

[Ад лац. papula — прышч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразбіра́льнік, ‑а, м.

Спец. Рэзервуар, які служыць для збірання пары і размеркавання яе па трубаправодах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парамато́р, ‑а, м.

Спец. Паравая машына, якая выкарыстоўваецца як цяглавы рухавік самаходных машын бязрэйкавага транспарту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўназна́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае самастойнае значэнне; знамянальны (у 3 знач.). Паўназначныя часціны мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўправадніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да паўправадніка; заснаваны на скарыстанні паўправаднікоў. Паўправадніковая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыферы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Размешчаны на паверхні, аддалены ад цэнтра. Перыферычныя тканкі. Перыферычная нервовая сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пескамёт, ‑а, М ‑мёце, м.

Спец. Цэнтрабежная машына для ўшчыльнення фармовачнай сумесі ў ліцейнай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пірано́метр, ‑а, м.

Спец. Прылада для вымярэння інтэнсіўнасці сонечнай радыяцыі, якая падае на гарызантальную паверхню.

[Ад грэч. pýr — агонь, ana — уверх і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)