дарано́сіца, ‑ы, ж.
Спец. Пасудзіна, у якой свяшчэннаслужыцель носіць прычасце для прычашчэння па-за царквой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)