захадзі́цца сов.

1. разг. (устать от ходьбы) заходи́ться;

~дзі́ўся за дзень — заходи́лся за́ день;

2. захлопота́ть, засуети́ться;

гаспады́ня ~дзі́лася каля́ пе́чы — хозя́йка захлопота́ла о́коло пе́чки;

3. разг. (возникнуть) подня́ться;

~дзі́ўся ве́цер — подня́лся ве́тер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жу́дасна нареч.

1. жу́тко; ужа́сно, ужаса́юще;

ж. вы́е ве́цер — жу́тко (ужа́сно) во́ет ве́тер;

2. перен. чудо́вищно;

1, 2 см. жу́дасны;

3. в знач. безл. сказ. жу́тко; ужа́сно;

ж. нам ста́ла — жу́тко нам ста́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацішэ́ць сов.

1. (о звуках) стать ти́ше, поути́хнуть;

2. стать ти́ше, споко́йнее; присмире́ть;

дзе́ці ~шэ́лі — де́ти ста́ли ти́ше, споко́йнее (присмире́ли);

3. (стать менее интенсивным) уня́ться;

боль ~шэ́ў — боль уняла́сь;

ве́цер ~шэ́ў — ве́тер уня́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасці́хнуць сов.

1. (о звуках) умо́лкнуть, ути́хнуть (на время);

2. (о ветре, буре, боли и т.п.) ути́хнуть, уня́ться; (о дожде, снеге и т.п.) переста́ть;

ве́цер ~х — ве́тер ути́х (уня́лся);

дождж ~х — дождь переста́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расхвалява́ць сов., в разн. знач. разволнова́ть; взволнова́ть; (огорчить — ещё) расстро́ить;

ве́цер ~ва́ў мо́ра — ве́тер разволнова́л мо́ре;

гэ́та пісьмо́ ~ва́ла яго́ — э́то письмо́ разволнова́ло (взволнова́ло) его́;

маўча́нне сы́на ~ва́ла бацько́ў — молча́ние сы́на расстро́ило роди́телей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сустрэ́чны

1. в разн. знач. встре́чный;

с. ве́цер — встре́чный ве́тер;

с. план — встре́чный план;

с. аго́нь — встре́чный ого́нь;

2. в знач. сущ. встре́чный;

◊ пе́ршы с. — пе́рвый встре́чный;

с. і папярэ́чны — встре́чный и попере́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наво́ддалек,

1. прысл. Разм. Тое, што і наводдаль (у 1 знач.). Туравец, які сачыў за полем, убачыў наводдалек постаці. Мележ.

2. прыназ. з Р. Разм. Тое, што і наводдаль (у 2 знач.). Вецер як бы пачаў сціхаць, і з-за чорных абрысаў, наводдалек — ці то нізкага лесу, ці то высокіх будынкаў, — чулася часамі флейта, скрыпка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падстрэ́шша, ‑а, н.

1. Прастора пад ніжнім краем страхі якога‑н. будынка. Вераб’і ўжо збіраліся ў падстрэшшы на начлег і там заводзілі свае звычайныя сваркі з-за ўтульных мясцін. Якімовіч. Дробны дождж суха барабаніў у закураныя шыбы, недзе ў падстрэшшы тонка завываў вецер, зрываючы .. салому. Ваданосаў.

2. Тое, што і падстрэшак. Увечары мужчыны даставалі з падстрэшша косы. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няшча́дны, ‑ая, ‑ае.

Бязлітасны. Мінаем час няшчаднай смерці, Смуткуем зноў аб ім усе, І кожны з нас глыбока ў сэрцы Часцінку Леніна нясе. Глебка. Тройчы Мы закладвалі падрубы: Лёс няшчадны Селішча знішчаў. І. Калеснік. // Вельмі моцны па сіле праяўленяя. Ці стаяла няшчадная спёка, ці тугі вецер дзьмуў у твар, .. ён ішоў.. поўны надзей, упэўнены, што ўсё пераможа. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. прымоўк, ‑ла; зак.

Разм. Спыніць размову, спевы, крык і пад.; прыціхнуць, замоўкнуць. Старая зразумела, што хлапец не хоча сур’ёзна адказваць на яе пытанні, таму зноў прымоўкла. Кулакоўскі. У седлавіне прымоўклі, прыціхлі, і вецер неўзабаве данёс прыцішаны адлегласцю голас. Быкаў. Салаўі адразу ж прымоўклі — мусіць, пераканаліся, што жаб перакрычаць сёння ім не ўдасца. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)