паадціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адціснуць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадціскаць пальцы на нагах. Паадціскаць людзей да сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамары́ць, ‑мару, ‑морыш, ‑морыць; зак., каго.

1. Замарыць, знішчыць усіх, многіх. Перамарыць голадам. Перамарыць усіх мышэй.

2. Празмерна знясіліць. Перамарыць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.

1. Зрабіць копію з рысунка; зрысаваць. Перарысаваць узор. Перарысаваць партрэт.

2. Нарысаваць нанава, іначай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Пасаджаць усё, многае або ўсіх, многіх. Перасаджаць усе дрэвы. Перасаджаць усіх вінаватых у турму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перастрахава́ць, ‑страхую, ‑страхуеш, ‑страхуе; зак., каго-што.

1. Застрахаваць зноў, яшчэ раз. Перастрахаваць маёмасць.

2. Застрахаваць усё, многае. Перастрахаваць усе будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызямлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Апусціць на зямлю (лятальны апарат). Перамагаючы боль у вачах, Карніенка удала прызямліў самалёт. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; каго-што.

Разм. Пхаючы, штурхаючы, прысунуць, даставіць куды‑н. Прыпхаць скрыню да сценкі. Прыпхаць машыну ў гарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысва́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Пасватаць. Дык як толькі яму споўнілася васемнаццаць, бацька і прысватаў яго да Матруны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысці́гнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Разм. Раптоўна апанаваць; спасцігнуць. Моцна прысцігнула гора. Здавалася, канца і краю няма яму. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для ратавання, выратавання каго‑, чаго‑н. Ратавальны круг. Ратавальныя сродкі. □ — Хутчэй ратавальную лодку! — пачуўся ўсхваляваны голас. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)