противове́с м., прям., перен. проціва́га, -гі ж.;
◊
в противове́с (кому, чему) у проціва́гу (каму, чаму).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
соотве́тствующий
1. прич. які́ (што) адпавяда́е (каму, чаму);
2. прил. адпаве́дны;
3. прил. (подходящий) прыда́тны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пазы́чыць ’даць каму-н. што-н. у доўг; узяць у каго-н. што-н. у доўг, на час’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Яруш., Шпіл., Мядзв., Бессон., Шат.), позы́чыць (ТС). Рус. зах. позы́чить ’тс’, ст.-рус. позычити (XIV ст.). З польск. pożyczyć ’браць, даваць у доўг’ ад pożytek ’карысць, выгада’ (Фасмер, 3, 304). Адносна ‑з‑ гл. зычыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
извести́ сов., разг.
1. (израсходовать) пераве́сці, зве́сці; патра́ціць; (безрассудно) змарнава́ць; (издержать) вы́даткаваць;
2. (уничтожать) зве́сці; вы́весці; (истребить) вы́нішчыць, зні́шчыць;
3. (измучить — кого) зму́чыць, заму́чыць; (донять) дапячы́ (каму); (надоесть) збры́дзець, надаку́чыць (каму); см. изводи́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
испове́доваться
1. сов. паспавяда́цца, вы́спаведацца; (покаяться, признаться) пака́яцца, прызна́цца, паспавяда́цца (каму, у чым);
2. несов. спавяда́цца; (каяться, признаваться) ка́яцца, прызнава́цца, спавяда́цца (каму, у чым);
3. несов., страд. спавяда́цца; вызнава́цца; ве́рыцца; трыма́цца; прызнава́цца; прытры́млівацца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паспачува́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каму-чаму.
Аднесціся са спачуваннем да каго‑, чаго‑н., выказаць спачуванне каму‑н. — Бедненькі хлопчык, — паспачувала мне цётка Стася. — Дык што ж ты цяпер рабіць будзеш? Сабаленка. — Кожны бядзе нашай паспачувае, кожны яе пачуе... Не можа быць, каб не пачуў... Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аддары́ць, ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак., каму.
Зрабіць падарунак каму‑н. у адказ на атрыманы. // перан. Аддзякаваць, адплаціць чым‑н. за ласку, паслугу. — Возера, лес, зямля неблагая, ты толькі прылашчы гэтую зямлю — і яна табе аддарыць, — развёў Рудак рукамі, паказваючы на прасцяг, які адкрываўся за сялом. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пара́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго.
Прынесці радасць каму‑н., абрадаваць. Кожнаму хацелася дапамагчы дзяўчынцы, парадаваць яе. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадаручы́ць, ‑ручу, ‑ручыш, ‑ручыць; зак., што.
Даручыць каму‑н. выкананне таго, што было даручана самому. Перадаручыць справу памочніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лакаутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.
Аб’явіць (аб’яўляць) лакаут каму‑н., звольніць (звальняць) у выніку лакаута.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)