запа́лкавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запалкі. Запалкавая галоўка. // Прызначаны для захавання запалак. Запалкавая каробка. // Прызначаны для вырабу і продажу запалак. Запалкавая прамысловасць. Запалкавы аўтамат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да зарада(у) (у 1, 2 знач.). Зарадная скрынка.
2. Які служыць для зарадкі (у 1 знач.). Зараднае прыстасаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зневажа́льны, ‑ая, ‑ае.
Здольны зняважыць, поўны знявагі; зняважлівы. Зневажальныя адносіны. Зневажальны тон. □ Марылька глянула на .. [Сцяпана] рэзкім зневажальным позіркам, абмінуўшы, адразу ж пабегла ўслед за матуляю. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да золі, уласцівы ёй. Зольны туман. □ Зольная вільгаць абл[еплівала] ўсё: і дрэвы, і кусты, і густую ігліцу на зямлі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ільнатка́цкі і льнатка́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ткання, ткацтва лёну. Ільнаткацкая вытворчасць. Ільнаткацкі цэх. Ільнаткацкая майстэрня. // Прызначаны для ткання лёну. Ільнаткацкая машына. Ільнаткацкі станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да скланяльных часцін мовы (назоўніка, прыметніка, лічэбніка, займенніка); звязаны з імі. Іменнае скланенне. Іменны выказнік. Іменныя словазлучэнні. Іменныя формы прыметнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імператы́ўны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Які патрабуе безумоўнага падпарадкавання, выканання. Імператыўны мандат. Імператыўны тон.
2. Які мае адносіны да імператыва (у 2 знач.). Імператыўная форма дзеяслова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імпрэсіяні́сцкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да імпрэсіянізму, да імпрэсіяніста. Імпрэсіянісцкая манера пісьма. Імпрэсіянісцкія тэндэнцыі ў літаратуры.
2. Тое, што і імпрэсіяністычны (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індывідуалісты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да індывідуалізму, індывідуаліста. Індывідуалістычны напрамак у мастацтве.
2. Прасякнуты індывідуалізмам, схільны да яго; уласцівы індывідуалісту. Індывідуалістычная псіхалогія. Індывідуалістычныя імкненні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кааліцы́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кааліцыі (у 1 знач.). Кааліцыйны дагавор. Кааліцыйныя дзяржавы.
2. Утвораны на прынцыпах кааліцыі (у 2 знач.). Кааліцыйны ўрад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)