Verbum

ста́ўленік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто атрымаў пасаду з дапамогай каго-н., па чыёй-н. пратэкцыі.

С. папярэдняга кіраўніцтва.

|| ж. ста́ўленіца, -ы, мн. -ы, -ніц.

ся́бар, -бра, мн. сябры́, -бро́ў, м.

1. Той, хто звязаны з кім-н. сяброўствам.

Мой найлепшы с.

2. чаго. Прыхільнік, абаронца.

Сябры прыроды.

|| прым. сябро́ўскі, -ая, -ае.

тварэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

1. Той, хто стварае матэрыяльныя і духоўныя каштоўнасці.

Т. гісторыі — народ.

2. (з вялікай літары). У рэлігіі: Бог як стваральнік свету.

утылітары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто кіруецца меркаваннямі ўтылітарызму.

|| ж. утылітары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. утылітары́сцкі, -ая, -ае.

уцяка́ч, уцекача́, мн. уцекачы́, уцекачо́ў, м.

1. Той, хто ўцёк² (у 2 знач.).

2. Тое, што і бежанец.

|| ж. уцяка́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

хапу́га, -і, ДМ -пу́гу, Т -ам, м.; ДМ -пу́зе, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -пу́г (разм.).

Той, хто хапае; прагны да нажывы; хабарнік, злодзей.

хуліга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто груба парушае грамадскі парадак, займаецца хуліганствам.

|| ж. хуліга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хуліга́нскі, -ая, -ае.

шы́бенік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, пакараны смерцю праз павешанне на шыбеніцы.

2. Свавольнік, балаўнік або той, хто заслугоўвае толькі шыбеніцы; бандыт, галаварэз (разм., лаянк.).

эмігра́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто эмігрыраваў, знаходзіцца ў эміграцыі.

|| ж. эмігра́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. эмігра́нцкі, -ая, -ае.

юбіля́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, чый юбілей адзначаецца, святкуецца.

Акадэмік-ю.

Горад-ю.

Віншаваць юбіляра.

|| ж. юбіля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).