дагара́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. дагараць — дагарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыспе́рснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан дысперснага. Дысперснасць рэчыва. Ступень дысперснасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрэгулява́цца, ‑люецца; зак.

Прыйсці ў неабходны для работы стан; стаць адрэгуляваным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адта́йванне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. адтайваць — адтаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажыжэ́нне, ‑я, н.

Спец. Ператварэнне газаў у вадкі стан шляхам ахаладжэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азвярэ́ласць, ‑і, ж.

Стан азвярэлага. Мацвеевы вочы гарэлі раптоўнай азвярэласцю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зараста́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зарастаць — зарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застыва́нне, ‑я, н.

Стан паводле дзеясл. застываць — застыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затапле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. затапляць — затапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заціха́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. заціхаць — заціхнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)