Verbum

папахава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.

Разм. Хаваць доўга, неаднаразова; пахаваць многа каго‑, чаго‑н.

полі..., (а таксама палі...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «многа», напрыклад: полівітаміны, полімарфізм.

[Ад грэч. poly.]

правалэ́ндаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Тое, што і правалэндацца. Думае [Мядзведзіч], смуткуе ды ўздыхае, — Правалэндаў многа летніх дзён. Бялевіч.

прапла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Скончыць плакаць, выплакацца, паплакаўшы многа; наплакацца. Пэўна, старая праплакалася, занудзела, зняверылася... Гартны.

абкла́сціся, ‑кладуся, ‑кладзешся, ‑кладзецца; ‑кладзёмся, ‑кладзяцеся; зак.

Палажыць вакол ці каля сябе многа якіх‑н. прадметаў. Абкласціся кнігамі.

кваза́р, ‑а, м.

Зоркападобная крыніца касмічнага выпраменьвання, якая сваёй масай і сілай святла ў многа разоў пераўзыходзіць Сонца.

[Скароч. англ. Quasi-Stellar Radio Source — квазізоркавая радыекрыніца.]

е́зджаны, ‑ая, ‑ае.

1. Прывучаны для язды, аб’езджаны. Езджаны конь.

2. Па якім многа ездзілі; наезджаны. Езджаная дарога.

дуплі́сты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дуплаваты. Дуплістае дрэва. □ Многа тут .. [шпакоў] у дуплістых таўшчэзных таполях і ліпах. Даніленка.