Verbum

ару́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; незак. (разм.).

1. чым. Дзейнічаць пры дапамозе чаго-н.

А. лапатай.

2. Распараджацца, праяўляць дзейнасць (звычайна адмоўную), кіраваць чым-н., гаспадарыць дзе-н.

На дачы арудаваў злодзей.

абво́страны, -ая, -ае.

1. Пра рысы твару: завостраны, схуднелы.

Твар з абвостранымі скуламі.

2. Больш востры, чым звычайна, павышаны, узмоцнены.

А. слых.

3. Напружаны, непрыязны.

Абвостраныя сямейныя адносіны.

|| наз. абво́странасць, -і, ж.

кабі́на, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Невялікае, звычайна закрытае, памяшканне спецыяльнага прызначэння.

К. лётчыка.

К. для тайнага галасавання.

|| памянш. кабі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. кабі́нны, -ая, -ае.

фантанава́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ну́е; незак.

Выбівацца, выходзіць на паверхню чаго-н. у выглядзе фантана (у 1 і 2 знач.).

Нафта фантануе.

Ф. ідэямі.

|| наз. фантанава́нне, -я, н.

хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).

цаўё, -я́, мн. цэ́ўі і (з ліч. 2, 3, 4) цаўі́, цэ́ўяў, н.

1. Верхняя частка ружэйнага ложа, на якой умацоўваецца ствол.

2. Доўгая тонкая частка чаго-н., звычайна дзяржання.

Ц. рыдлёўкі.

шаткава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Рэзаць доўгімі тонкімі палоскамі (звычайна капусту).

Ш. капусту.

|| зак. сшаткава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. шаткава́нне, -я, н.

|| прым. шаткава́льны, -ая, -ае (спец.).

штабнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што і без дап. (спец.).

Прашываць, прастрочваць што-н. (звычайна на машынцы).

Ш. збрую.

|| зак. праштабнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. штабнава́нне, -я, н.