Скалазу́б ‘насмешнік, рагатун’ (Бяльк.; карэліц., Жыв. НС; ашм., Стан.), скалазу́бы ‘чалавек, які часта шчэрыць зубы’ (Ян.). Складанае слова, параўн. рус. зубоскал ‘тс’ з адваротным парадкам элементаў. Гл. скаліць (зубы).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Суро́к ’невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў глыбокіх норах і зімой упадае ў спячку’ (ТСБМ). З рус. суро́к ’тс’; народная назва — байбак ’тс’ (Ласт., Некр. і Байк.), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Традэска́нцыя ’дэкаратыўная хатняя расліна з роўнымі ці паўзучымі сцёбламі, Tradescantia Rupp.’ (ТСБМ) — названа паводле прозвішча лонданскага садоўніка Джона Традэсканта (J. Tradescant), які памёр у 1638 г. (ЕСУМ, 5, 615).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лігату́рны 1, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да лігатуры 1. // Які змяшчае лігатуру 1, з лігатурай 1. Лігатурнае золата.
лігату́рны 2, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да лігатуры 2. Лігатурны знак.
лігату́рны 3, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да лігатуры 3; прызначаны для яе. Лігатурны шоўк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гукавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да гуку (у 2 знач.). Светлавыя і гукавыя з’явы.
2. Які перадае, узнаўляе або запісвае гукі. Гукавы апарат.
3. Які складаецца з гукаў. Гукавая сігналізацыя.
4. Які мае адносіны да гука (у 4 знач.). Гукавы склад слова.
•••
Гукавое кіно гл. кіно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скульпту́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да скульптуры (у 2 знач.); які з’яўляецца скульптурай. Скульптурны партрэт. □ Гэта не сквер, а сапраўдны парк з цяністымі алеямі, кветнікамі, скульптурнымі ўпрыгожаннямі, лавачкамі. Хадкевіч. // Які служыць для скульптурных работ. Скульптурны матэрыял.
2. перан. Які добра перадаецца ў скульптуры; рэльефны. Скульптурнае цела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
міжбібліятэ́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да некалькіх бібліятэк. Міжбібліятэчны абанемент.
2. Які адбываецца паміж бібліятэкамі. Міжбібліятэчны абмен.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мімі́ст, ‑а, М ‑спе, м.
1. Акцёр, які па-мастацку валодае мімікай.
2. Акцёр, які ўдзельнічае ў мімічных сцэнах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нава́лачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да навалкі, навальвання. Навалачны спосаб пагрузкі. // Які служыць для навалкі, навальвання. Навалачныя механізмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да навалу, навалкі. Навальны спосаб пагрузкі. // Які прызначаны, служыць для кавалкі. Навальны механізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)