Verbum

паса́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. У 10—18 стст. гандлёва-рамесніцкая частка горада, звычайна па-за гарадской сцяной, у Кіеўскай Русі, Вялікім Княстве Літоўскім, Расійскай дзяржаве.

У горадзе Полацку было шэсць пасадаў.

2. Прыгарад, прадмесце (уст.).

3. У вясельным абрадзе: месца (звычайна дзяжа, пакрытая кажухом), куды садзяць нявесту, часам і жаніха.

|| прым. паса́дскі, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Пасадскія людзі (рамеснікі і гандляры ў гарадах Старажытнай Русі).

майстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак., што.

Рабіць, вырабляць што-н., звычайна ручным спосабам.

|| зак. змайстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны і вы́майстраваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны.

|| наз. майстрава́нне, -я, н.

му́ляцца, -яюся, -яешся, -яецца; незак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Тое, што і муляць (у 1 знач.).

2. перан. Праяўляць нерашучасць; мяцца.

Хлопец муляўся, не даваў пэўнага адказу.

накане́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Невялікі каўпачок, звычайна падобны на конус, які насаджваецца на канец чаго-н. або прымацоўваецца да канца чаго-н.

Аловак з наканечнікам.

Чахол шаблі з бліскучым наканечнікам.

рэга́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Прадмет, які з’яўляецца знакам манархічнай улады, напр.: карона, скіпетр (уст.).

Царскія рэгаліі.

2. звычайна мн. Ордэн, знак узнагароды (уст. і разм.).

Прыйсці пры ўсіх рэгаліях.

брашу́ра, -ы, мн. -ы, -шу́р, ж.

Невялікая (не больш за 48 старонак) кніжка, звычайна без пераплёту.

Папулярная б.

|| памянш. брашу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. брашу́рны, -ая, -ае.

во́кладка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Цвёрдая, звычайна з кардону папка, у якую ўстаўлена кніга.

Каленкоравая в.

2. Папяровая абгортка кнігі, сшытка.

|| прым. во́кладачны, -ая, -ае.

В. кардон.

паляры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Накідка на плечы, звычайна кароткая (не даходзіць да пояса), а таксама верхняя частка паліто, сукенкі ў форме такой накідкі.

Паліто з палярынай.

|| прым. паляры́нны, -ая, -ае.

пе́рад¹, -у, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка чаго-н.

П. сукенкі.

2. Тое, што і перадок (у 1 знач.).

3. звычайна мн. Частка абутку, што ахоплівае верх ступні.

перапі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -пі́; зак.

1. чаго і без дап. Выпіць лішне (звычайна алкаголю).

2. каго (што). Выпіць больш за каго-н. (разм.).

|| незак. перапіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.