из, изо предлог с род. з, са (каго, чаго); при этом са употребляется перед словами, начинающимися с двух и более согласных, из которых первый шипящий, свистящий или плавный;
выходи́ть из воды́ выхо́дзіць з вады́;
из ко́жи лезть са ску́ры вылу́звацца;
узна́ть из газе́т даве́дацца з газе́т;
не́которые из това́рищей некато́рыя з тава́рышаў;
мла́дший из бра́тьев мало́дшы з брато́ў;
варе́нье из я́год варэ́нне з я́гад;
из него́ вы́йдет хоро́ший рабо́тник з яго́ вы́йдзе до́бры рабо́тнік;
◊
из уваже́ния к заслу́гам з пава́гі да заслуг; кроме того, иногда переводится также иными предлогами, в частности: а) (при превосходной степени) з, са (каго, чаго); за (каго, што); ад (каго, чаго);
поле́знейшее из сре́дств найкары́снейшы са сро́дкаў;
лу́чший из всех ле́пшы з (за, ад) усі́х; б) (при обозначении причины, основания, цели) з, са (каго, чаго); на (кім, чым);
из любви́ к иску́сству з (па) лю́басці да маста́цтва;
и́зо дня в день дзень пры дні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вако́л,
1. прысл. Кругом, навокал. Вакол ляжала маўклівае пустое поле. Колас.
2. прыназ. з Р. Кругом чаго‑н. Вакол старога графскага саду і парку шуміць калгасная збажына. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віто́к, ‑тка, м.
1. Адзін абарот спіралі. Віток спружыны. // Тое, што навіта ў выглядзе спіралі. Віток абмоткі.
2. Поўны абарот вакол чаго‑н. Віток касмічнага карабля вакол Зямлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імунізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
1. Зрабіць (рабіць) каго‑, што‑н. імунным да чаго‑н.
2. Даць (даваць) каму‑н. імунітэт (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
істэры́я, ‑і, ж.
Нервовая хвароба, яна праяўляецца ў прыпадках, павышанай зласлівасці, сутаргавым смеху са слязамі. // перан.; чаго або якая. Узбуджаная, ліхаманкавая дзейнасць у якім‑н. кірунку. Ваенна істэрыя.
[Ад грэч. hystera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прыстасаванне для штучнага абагравання каго‑, чаго‑н. уздзеяннем гарачай вады, электрычнасці і пад. Рызінавая грэлка. Прыкласці грэлку да ног.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
далячы́ць, ‑лячу, ‑лечыш, ‑лечыць; зак., каго-што.
1. Закончыць лячэнне каго‑, чаго‑н., канчаткова вылечыць. Далячыць руку. Далячыць хворага.
2. Разм. Лячэннем давесці да якіх‑н. непрыемных вынікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапрада́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да дапрасці.
дапрада́ць 2, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., што.
Закончыць продаж чаго‑н., што засталося непрададзеным; прадаць дадаткова. Дапрадаць тавар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звыш...,
Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: а) перавышэнне чаго‑н., напрыклад: звышгукавы, звышпланавы; б) самую высокую ступень якой‑н. якасці або стану, напрыклад: звышскорасны, звышмагутны, звышметкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аске́пак, ‑пка, м.
Адколаты ад чаго‑н. кавалак; аскалёпак. Аскепкі шкла. Аскепак люстэрка. // Тонкая пласцінка дрэва, якая адколата ўсцяж слаёў. Смалістыя аскепкі. / у перан. ужыв. Аскепкі старога свету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)