из, изо предлог с род. з, са (каго, чаго); при этом са употребляется перед словами, начинающимися с двух и более согласных, из которых первый шипящий, свистящий или плавный;
выходи́ть из воды́ выхо́дзіць з вады́;
из ко́жи лезть са ску́ры вылу́звацца;
узна́ть из газе́т даве́дацца з газе́т;
не́которые из това́рищей некато́рыя з тава́рышаў;
мла́дший из бра́тьев мало́дшы з брато́ў;
варе́нье из я́год варэ́нне з я́гад;
из него́ вы́йдет хоро́ший рабо́тник з яго́ вы́йдзе до́бры рабо́тнік;
◊
из уваже́ния к заслу́гам з пава́гі да заслуг; кроме того, иногда переводится также иными предлогами, в частности: а) (при превосходной степени) з, са (каго, чаго); за (каго, што); ад (каго, чаго);
поле́знейшее из сре́дств найкары́снейшы са сро́дкаў;
лу́чший из всех ле́пшы з (за, ад) усі́х; б) (при обозначении причины, основания, цели) з, са (каго, чаго); на (кім, чым);
из любви́ к иску́сству з (па) лю́басці да маста́цтва;
и́зо дня в день дзень пры дні.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
набу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Наліць, накідаць і г. д. больш, чым трэба, звыш меры. Набухаць вады ў каструлю. Набухаць круп.
набуха́ць, ‑ае.
Незак. да набухнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагру́зчык, ‑а, м.
1. Тое, што і грузчык. Ездзілі на.. [паравічках] тутэйшыя людзі — нагрузчыкі торфу і капальнікі яго. Чорны.
2. Прыстасаванне для нагрузкі чаго‑н. Універсальны нагрузчык на трактар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; пр. нагрыз, ‑зла; зак., што і чаго.
1. Разгрызці ў нейкай колькасці. Нагрызці гарбузікаў.
2. Прагрызці ў нейкай колькасці. Мышы нагрызлі дзірак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., што, чаго і без дап.
Разм. Зарабіць нямнога або дадаткова. Падзарабіць грошай. □ Калі не хапала [заробку] з зямлі, бацька заўсёды мог падзарабіць сталяркаю. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падлі́к, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падлічыць.
2. Вынік, падрахунак чаго‑н. Паходня ўзяў у рахункавода паперы з падлікам натуральных і грашовых прыбыткаў і выдаткаў. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.
Пражачы, прыгатаваць для яды. [Іван Сцяпанавіч:] — Гэтае ж самае насенне, калі яго падпражыць і пасля змалоць альбо стаўчы, спажываецца як кава. Дубоўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; пр. падскуб, ‑скубла; зак., што.
1. і чаго. Яаскубці дадаткова, яшчэ трохі.
2. Выскубваючы што‑н., падраўнаваць знізу. Падскубці воз з сенам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазакле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Заклеіць усё, многае. Пазаклейваць шчыліны. Пазаклейваць вокны на зіму.
2. Наляпіўшы чаго‑н. у мностве, укрыць усё, многае. Пазаклейваць сцены малюнкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазыча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да пазычыць.
•••
Не пазычаць чаго — ёсць у дастатковай меры, хапае. З [хлопцаў] атрымаліся б неблагія трактарыст, розуму ж і хваткі ім не пазычаць. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)