тэ́мпавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэмпу (у 1 знач.). Тэмпавыя асаблівасці танца. // У спорце — які выконваецца ў хуткім тэмпе. Тэмпавыя практыкаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́ндэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэндэра. Тэндэрны тормаз. □ Ну як тут уцерпець Міколку ды не падсесці ззаду на тэндэрную падножку. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрміту ​1, звязаны з выкарыстаннем яго. Тэрмітная з варка.

•••

Тэрмітная сумесь — тое, што і тэрміт ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удо́давы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўдода, належыць яму.

2. у знач. наз. удо́давыя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога належыць удод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніжа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. У граматыцы — які мае або надае адценне зняважлівасці, пагардлівасці. Уніжальны суфікс.

2. Зневажальны для чыёй‑н. годнасці. Уніжальныя адносіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фуля́равы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фуляру (у 1 знач.). Фуляравае перапляценне.

2. Зроблены з фуляру (у 1 знач.). Фуляравая хустка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлорыставадаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хлорыстага вадароду, звязаны з ім. Хлорыставадародная кіслага. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе хлорыстага вадароду. Хлорыставадародная апрацоўка насення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хме́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да хмелю (у 1, 2 знач.), уласцівы хмелю. Хмелевы пах. // Прыгатаваны з хмелю, з хмелем. Хмелевыя дрожджы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цывіліза́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Звычайна іран. Які мае адносіны да цывілізатара, цывілізатараў. Каланізатарам было выгадна аб’явіць афрыканцаў «варварамі», каб абгрунтаваць сваю «цывілізатарскую» місію. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынго́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цынгі; звязаны з захворваннем цынгой. Цынготнае захворванне. Цынготныя дзясны.

2. Хворы на цынгу. Цынготны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)