суча́снік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які жыве ў адзін і той жа час з кім-, чым-н.
Мы — сучаснікі вялікіх падзей.
|| ж. суча́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
турбава́цца, -бу́юся, -бу́ешся, -бу́ецца; -бу́йся; незак.
1. Праяўляць клопат, трыво́жыцца аб кім-, чым-н.
Т. за дзяцей.
Т. за будучы ўраджай.
2. Хвалявацца, непакоіцца.
Не турбуйся, усё будзе добра.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
помеша́ться сов.
1. (сойти с ума) звар’яце́ць;
2. (на ком, на чём) перен. страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) захапі́цца (кім, чым), страшэ́нна (шалёна, да вар’я́цтва) палюбі́ць (каго, што); не по́мніць сябе́ ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго); стра́ціць ро́зум ад захапле́ння (кім, чым), ад лю́басці (да каго, да чаго).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кірава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.
1. кім-чым. Карыстаючыся прыборамі, рулём і пад., рэгуляваць ход, рух каго-, чаго-н.
К. канём.
К. маторнай лодкай.
2. кім-чым. Быць на чале чаго-н.
К. краінай.
К. заводам.
3. кім-чым. Накіроўваць чыю-н. дзейнасць, быць кіраўніком каго-, чаго-н.
К. курсавой работай студэнта.
К. аркестрам.
4. Тое, што і кіравацца (у 2 знач.; разм.).
Каровы кіруюць да стагоў.
5. перан. Быць пабуджальнай прычынай, пачаткам чаго-н.
Мной кіравала пачуццё жалю.
6. У граматыцы: патрабаваць пасля сябе пэўнага ўскоснага склону.
|| наз. кірава́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і кіраўні́цтва, -а, н. (да 2 і 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адыгра́цца сов., прям., перен., разг. отыгра́ться;
даць а. — дать отыгра́ться;
а. на кім-не́будзь — отыгра́ться на ко́м-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уздыха́ць несов., в разн. знач. вздыха́ть;
ця́жка ўздыха́ць — тяжело́ вздыха́ть;
у. па кім-не́будзь — вздыха́ть по кому́-л.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Водзыў ’ацэнка чаго-небудзь’; ’адазванне’ (БРС, КТС). Запазычанне з рус. отзыв, таму што дзеяслову адазвацца ў бел. мове не ўласцівы значэнні ’адазвацца аб кім-небудзь, чым-небудзь’. Сфера ўжывання (навуковая і публіцыстычная літаратура) сведчыць аб пашырэнні гэтага слова толькі ў апошнія часы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
саліда́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выражае сваю салідарнасць (у 1 знач.) з кім‑, чым‑н.; аднадушны. [Ганя:] — Мы [бацькі] павінны аддаць .. [дзецям] усё сваё найлепшае... [Ванда Адамаўна:] — Я з вамі салідарна. Грамовіч.
2. У юрыспрудэнцыі — той, хто нясе сумесную з кім‑н. адказнасць. Салідарныя абавязацельствы. Салідарная адказнасць. Салідарныя адказчыкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзінабо́рнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Змагацца адзін на адзін з кім‑, чым‑н. або аднаму з некалькімі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лі́тавацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; незак., над кім-чым.
Шкадаваць, берагчы каго‑, што‑н. Лёс над ім літаваўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)