спя́щий

1. прич. які́ (што) спіць;

2. прил. спя́чы; (сонный) со́нны;

3. сущ. спя́чы, -чага м., со́нны, -ннага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

игра́ющий

1. прич. які́ (што) гуля́е; які́ (што) ігра́е; см. игра́ть​ 1, 2;

2. сущ. гуля́ючы, -чага м.; гуле́ц, -льца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бягу́чы теку́щий; (о воде) бы́стро теку́щий;

○ б. мо́мант — теку́щий моме́нт;

б. раху́нак — бухг. теку́щий счёт;

~чыя спра́вы — теку́щие дела́;

б. радо́к — бегу́щая строка́;

◊ (шука́й) ~чага во́ўка след — погов. ищи́ ве́тра в по́ле

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бу́дущее ср., сущ. бу́дучыня, -ні ж., бу́дучае, -чага ср.;

пла́ны на бу́дущее пла́ны на бу́дучыню;

в недалёком бу́дущем у недалёкай бу́дучыні; у ху́ткім ча́се;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отстаю́щий

1. прич. які́ (што) адстае́;

2. прил. адстаю́чы;

помога́ть отстаю́щим ученика́м дапамага́ць адстаю́чым ву́чням;

3. сущ. адстаю́чы, -чага м.;

подтяну́ть отстаю́щих падцягну́ць адстаю́чых.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успева́ющий

1. прич. які́ (што) паспява́е; які́ (што) ро́біць по́спехі; які́ (што) ма́е по́спех; см. успева́ть;

2. прил. паспява́ючы;

3. сущ. паспява́ючы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

борзя́тник

1. охот. ло́ўчы, -чага м.; псяр, род. псяра́ м.; сабака́р, -ра́ м.;

2. уст. (любитель охоты с борзыми) паляўні́чы-сабака́р, род. паляўні́чага-сабакара́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шипя́щий

1. прич. які́ (што) шыпі́ць; які́ (што) сы́кае; см. шипе́ть;

2. прил., лингв. шыпя́чы;

шипя́щие согла́сные шыпя́чыя зы́чныя;

3. сущ., лингв. шыпя́чы, -чага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́ба, ‑ы, ж.

Тоўсты, у форме капыта грыб, які паразітуе на дрэвах; чага.

губа́ ​1, ‑ы́; мн. гу́бы, гу́б, Д ‑а́м; ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота. Верхняя губа. Ніжняя губа. Сціснуць губы. Цмокаць губамі.

•••

Заячая губа — прыроджанае ненармальнае раздваенне верхняй губы ў чалавека.

З пенай на губах гл. пена.

Малако на губах не абсохла у каго гл. малако.

Надзьмуць губы гл. надзьмуць.

Развесіць губы гл. развесіць.

губа́ ​2, ‑ы́; мн. гу́бы, губ, Д ‑а́м; ж.

Назва марскіх заліваў і бухт на поўначы СССР. Обская губа. Кандалакшская губа.

губа́ ​3, ‑ы́; мн. гу́бы, губ, Д ‑а́м; ж.

Гіст. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная акруга ў Рускай дзяржаве 16–17 стст., якая адпавядала пазнейшаму павету.

губа́ ​4, ‑ы́, ж.

Разм. Гаўптвахта. — Ну, раскіс. Нервы распусціў, барышня. Вернемся, — на трое сутак на губу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жела́ющий

1. прич. які́ (што) жада́е, які́ (што) хо́ча; см. жела́ть;

2. сущ. жада́ючы, -чага м.; ахво́тнік, -ка м.;

жела́ющих посмо́треть но́вую вы́ставку бы́ло мно́го жада́ючых (ахво́тных) паглядзе́ць но́вую вы́стаўку было́ мно́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)