шипя́щий
1. прич. які́ (што) шыпі́ць; які́ (што) сы́кае; см. шипе́ть;
2. прил., лингв. шыпя́чы;
шипя́щие согла́сные шыпя́чыя зы́чныя;
3. сущ., лингв. шыпя́чы, -чага м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)