Verbum

фрахто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якая дае судна пад фрахт.

цэ́ласць, -і, ж.

1. Непашкоджанасць, захаванасць.

Ц судна.

2. Адзінства, звязанасць усіх частак чаго-н.

дні́шча, -а, мн. -ы, дні́шч і -аў, н.

Дно бочкі або пласкадоннага судна.

Д. чоўна.

швертбо́т, -а, М -бо́це, мн. -ы, -аў, м.

Паруснае аднамачтавае спартыўнае судна з высоўным кілем.

рыбаво́з, -а, мн. -ы, -аў, м.

Судна для перавозкі жывой рыбы.

|| прым. рыбаво́зны, -ая, -ае.

катамара́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паруснае або маторнае судна з двух паралельных карпусоў злучаных між сабой агульнай палубай.

Пасажырскі к.

2. Невялікае прагулачнае судна з парным сядзеннем, якое працуе па прынцыпе веласіпеда; водны веласіпед.

|| прым. катамара́нны, -ая, -ае.

загараджа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Судна, якое ставіць мінныя і іншыя загароды.

Мінны з.

клі́пер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Быстраходнае паруснае або парусна-паравое судна.

|| прым. клі́перны, -ая, -ае.

брыг, -а, мн. -і, -аў, м.

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 стст. з прамымі ветразямі.