храбусце́ць, -бушчу́, -бусці́ш, -бусці́ць; -бусці́м, -бусціце́, -бусця́ць; -бусце́ў, -це́ла; -бусці́; незак.

Утвараць хруст, трэск.

Пад нагамі храбусцеў снег.

|| наз. храбусце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́мець, -і, мн. -і, -ей, ж.

Завіруха, мяцеліца або снег, які вецер пераганяе па зямлі.

На дварэ круціла з.

Па дарозе слалася з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зле́гчыся, 1 і 2 ас. не ўжыв., зля́жацца; злёгся, зле́глася; зак.

Ушчыльніцца, змяцца ад доўгага ляжання.

Снег злёгся.

Сена злеглася.

|| незак. зляга́цца, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., у што.

Качаючыся, пакрыць сябе чым-н.

А. ў снег.

А. ў гразь.

|| незак. абка́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прата́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Месца, дзе растаў снег і агалілася зямля.

|| памянш. прата́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыпе́ць несов. скрипе́ть;

акані́цы рыпя́ць — бу́дзе дождж — ста́вни скрипя́т — к дождю́;

снег рыпі́ць пад палаза́мі — снег скрипи́т под поло́зьями

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыпу́чы, -ая, -ае.

1. Які скрыпіць, вылучаецца скрыпам.

С. снег.

Скрыпучае акно.

2. перан. Рэзкі, падобны на скрып.

С. голас.

|| наз. скрыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

працерушы́ць, ‑цярушыць; зак.

Церушыць некаторы час (пра дождж, снег). Снег працерушыў увесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мру́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; незак.

Абл. Жмурыцца (пра вочы). Слепіць вочы ён, снег, І дарогі разбег, І ты мружышся: «Снег!.. Што за студзеньскі снег!..» Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

церушы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цяру́шыцца; незак.

1. Сыпацца, пакрысе рассыпацца.

З шчылін столі церушыўся пясок.

2. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)