скрыпу́чы, -ая, -ае.

1. Які скрыпіць, вылучаецца скрыпам.

С. снег.

Скрыпучае акно.

2. перан. Рэзкі, падобны на скрып.

С. голас.

|| наз. скрыпу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)